فیلِ در بندِ صنعت

صنعتگران پرتلاش بیایید طناب عادت را که دست و پایمان را بسته، پاره کنیم و باور کنیم ما بزرگ شده‌ایم و می‌توانیم خود را از قید وضعیت موجود آزاد کنیم، اگر بخواهیم و اگر فعالانه نظرات‌مان را بگوییم و مطالبات‌مان را پیگیری کنیم.

به گزارش روابط عمومی انجمن صنایع لوازم خانگی ایران و به نقل از تصلا-علیرضا محمدی دانیالی، رئیس هیات مدیره انجمن صنایع لوازم خانگی ایران در یادداشتی نوشت:

فیل‌بانان برای تربیت و کنترل بچه فیل، او را با طنابی به یک چوب کوچک می‌بندند. بچه فیل هر چه تلاش می‌کند نمی‌تواند طناب را پاره کند و رها شود.
کم کم که بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود ، عملا می‌تواند با کوچکترین حرکتی طناب را پاره کند، اما چون ذهنا تسلیم شده که نمی‌تواند طناب را پاره کند، هیچ تلاشی برای رهایی از اسارت طناب نکرده و تا آخر عمر اسیر فیل‌بان می‌ماند.

وضعیت ما صنعتگران و انجمن‌ها و اتاق و … همان قضیه فیل و طناب است ؛ ما به تورم چهل درصدی و رشد اقتصادی حدود صفر یا منفی و رکود تورمی و شاخص های سهولت کسب و کار ۱۲۱ از ۱۷۸ کشور و شاخص رقابت پذیری ۹۹ از ۱۴۱ کشور و کاهش سرانه درآمد ملی به نصف سال ۵۵ عادت داده شده ایم و هیچ حرکتی برای تغییر وضعیت انجام نمی دهیم .
حالا هم با آن همه مدیر و کارشناس و … که از کیسه مردم حقوق می‌گیرند که کارها را درست مدیریت کنند، می‌گویند شما صنعتگران و انجمن‌ها و اتاق و … بیایید راه حل ارایه بدهید!
در این راه حل ها هم، حرفی از سیاست، رابطه با دنیا ،تحریم‌ها،FATF هم نزنید و اگر سیستم روزی صد مشکل را درست می‌کند بیایید ما یک مشکل کوچک را برای‌تان حل کنیم!

این تناقضات عملا راه بهبود وضعیت را مسدود کرده و ما هم به پذیرش این وضعیت عادت کرده‌ایم و انگار نمی‌دانیم یا به فکرمان هم نمی‌رسد که ما دیگر آن بچه فیل نحیف نیستیم و زورمان به پاره کردن طنابی که پاهایپان را بسته می‌رسد.

کاملا بعید است مدیرانی که کارها را به اینجا رسانده‌اند، خودشان با همان روش‌های گذشته بتوانند مشکلات کلان مملکت و اقتصاد و صنعت را حل کنند، بنابراین ضرورت دارد ما به عنوان عاملان اقتصادی کشور، به عنوان کسانی که در میدان صنعت مشغول عملیات هستیم ،دلسوزانه راه و چاه را نشان دهیم و نقاط رنج صنایع را صمیمانه اما واقع بینانه بگوییم و مصرانه و مسئولانه بخواهیم مشکلات پایه ای صنایع با نگاه های بلند مدت به مصالح اقتصاد کشور رفع شوند .

صنایع بزرگ شده‌اند، تشکل‌ها حداقل مشروعیت‌هایی پیدا کرده‌اند و جایگاه دارند،پس صنعتگران، انجمن‌ها و اتاق‌ها می‌توانند و وظیفه قانونی‌شان این است که با مشورت درست و کار جمعی و با صراحت و صداقت به عنوان مشاوران سه قوا برای حل اساسی مشکلات صنعت و اقتصاد اقدام کنند که اگر امروز اقدام نکنیم، شاید فردا فرصتی باقی نماند.
صنعتگران پرتلاش بیایید طناب عادت را که دست و پایمان را بسته، پاره کنیم و باور کنیم ما بزرگ شده‌ایم و می‌توانیم خود را از قید وضعیت موجود آزاد کنیم، اگر بخواهیم و اگر فعالانه نظرات‌مان را بگوییم و مطالبات‌مان را پیگیری کنیم.