[su_image_carousel source=”media: 2540″ crop=”16:9″ spacing=”no” align=”center” arrows=”no” dots=”no” link=”lightbox” autoplay=”15″ outline=”no”]
روز ملی صنعت متعلق به صنعتگران است. روزی که اگر مسئولان اندکی تامل کنند، می‌توانند صدای خسته صنعتگران را از لابه لای چرخ دنده‌های افتان وخیزان صنعت؛ بشوند. به مناسبت این روز که متعلق به صنعتگران است؛ به پای صحبت‌های دلنشین و جذاب یکی از صنعتگران قدیمی عرصه لوازم خانگی نشسته‌ایم. آری حسین تهرانچی رئیس هیئت مدیره کارخانه نانیوا از فعالان پیشکسوت عرصه صنعت لوازم خانگی است که بیش از ۳۵ سال در گروه صنعتی نانیوا به تولید محصولات لوازم خانگی کوچک؛ نظیر، آبمیوه‌گیری، چرخ گوشت، بلندر، پلوپز و… پرداخته است.
برای گفت‌وگو با مهندس تهرانچی به این کارخانه رفتیم و ضمن بازدید از قسمت‌های گوناگون کارخانه، به پای صحبت این صنعتگر قدیمی نشسته‌ایم که در روزهای سخت صنعت از تحریم‌های داخلی و خارجی، برخی سنگ‌اندازی‌ها و عدم همکاری با تولیدکنندگان داخلی، گله‌های بسیاری دارد.
حسین تهرانچی در این گفت وگو ضمن انتقاد از دستگاه‌های مسئول حوزه صنعت کشورمی‌گوید: «متأسفانه در این شرایط که تولیدکنندگان زیر انواع و اقسام فشارهای داخلی و خارجی قرار دارند، وزارت صمت برای اخذ یک مجوز ساده جهت ورود ماشین آلات و مواد اولیه، مدت‌ها تولیدکنندگان را در صف نگه داشته است و روند کار روزمره این قشر زحمت کش با اختلال مواجه شده است.» در گفت وگوی پیش رو، مدیر عامل «نانیوا» از مشکلات صنعت لوازم خانگی با ماهنامه پیک شورا سخن گفت که ماحصل آن را در ذیل می‌خوانید.
جناب آقای تهرانچی در ابتدا خودتان را معرفی نموده و بفرمایید گروه صنعتی نانیوا چگونه شکل گرفت؟
حسین تهرانچی هستم و در سال ۱۳۳۹ در خانواده کارگری و مذهبی متولد شدم. دوره تحصیلات ابتدایی را در مدرسه دانش و اولین دوره جدید راهنمایی را در مدرسه محبان الحسین علیه السلام و سال اول متوسطه را در دبیرستان اسلامی جعفری گذارنده و سپس در دبیرستان اسلامی فلسفی و در رشته ریاضی و فیزیک موفق به اخذ دیپلم گردیدم. اندکی بعد برای ادامه تحصیل ابتدا به دانشگاه علم و صنعت و بعد به آمریکا اعزام شدم و موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد یا همان فوق لیسانس مهندسی صنایع در گرایش ساخت و تولید گردیدم. پس از فراغت از تحصیل در مقطع فوق لیسانس براساس اصرار والدین به ایران عزیز برگشته و در زمینه تولید لوازم خانگی کوچک کار خود را آغاز کردم. ابتدا به مدت یکسال مشغول طراحی و ساخت نمونه‌های موتور و گیربکس چرخ گوشت برای شرکت صنعتی پارس خزر بودم و سپس کارخانه نانیوا را احداث کردم. کارخانه نانیوا قبل از تولید لوازم خانگی کوچک با نام کارخانه ایران خورشید به تولید لباسشویی سطلی استیل و نیز آبگرمکن‌های گازی و نفتی مشغول بکار بوده و از سال ۱۳۷۵ با ورود بنده به این کارخانه و با تغییر خطوط تولیدی تولیدات قبلی را متوقف نموده و به تولید لوازم خانگی کوچک، تغییر لاین داد. چرخ گوشت، آبمیوه گیری، مخلوط کن، سبزی خردکن، سوشوار پلوپز و… . بخشی از محصولات ما بودند. اولین محصول ما «یک دو سه» بود که شبیه همان مولینیکس فرانسوی بود و اندکی بعد چرخ‌گوشت و آبمیوه‌گیری را هم به محصولات خود اضافه کردیم. در ابتدا با کپی از برندهای موفق مثل ناسیونال و فیلیپس شروع کردیم اما اندکی بعدتر توانستیم با طراحی جدید و منحصر به فرد محصولات را به بازار عرضه کنیم. به عنوان مثال توانستیم ۷یا ۸ نوع چرخ گوشت یا آبمیوه‌گیری طراحی کنیم و یا سه مدل بخارشوی وسه مدل پلوپز تولید کنیم، خوشبختانه تنوع اجناس ما بالا بود و این روند همچنان در مجموعه ما ادامه دارد. نخستین محصولات ما خرد کن یا آسیاب گوشت یا هاون برقی و نیز چرخ گوشت خانگی بودندکه در طی سالیان بعد به مرور زمان بر تعداد تولیدات خود افزودیم. هم اکنون حدود ۸۵ نوع محصول لوازم خانگی کوچک برقی تولید می‌کنیم و در موارد مختلف؛ محصولاتی را به مرحله تولید انبوه رسانده‌ایم.
آیا قالب‌سازی و ساخت قطعات شما متکی به واردات از خارج از کشور است یا برای د‌اخلی‌سازی قطعات نیز کاری انجام داده‌اید؟
در ابتدا قالب‌ها را از چین و تایوان وارد می‌کردیم و تنها واحد تعمیر قالب‌سازی داشتیم. به دلیل طرح و توسعه‌ای کارخانه و بالا رفتن نرخ ارز، واحد قالب‌سازی را تجهیز کردیم و ماشین آلات لازم را خریداری و از خارج از کشور وارد کردیم و همچنین فضایی را برای استقرار ماشین‌آلات در نظرگرفتیم، گرچه با وجود مشکلات فراوان در زمینه تأمین قطعات هم به سمت خودکفا شدن حرکت کردیم اما خودکفایی در قطعه‌سازی مستلزم سرمایه‌گذاری فراوان برای وارد کردن ماشین‌آلات و راه انداختن خط است که تدوام این شرایط؛ نیازمند حمایت‌های بیشتر است و به تنهایی از عهده ما ساخته نیست.
می‌توانید مثالی در زمینه تولید قطعات ذکر کنید که در گروه صنعتی نانیوا دنبال شده است؟
سال ۹۷ برای خط تولید الکترو موتور که مهم‌ترین بخش جاروبرقی است؛ اقدام کردیم که تجهیزات لازم با ارز نیمایی وارد کشور شد. ظاهرا طبق آخرین دستور وزارت صمت تا این لحظه از پرداخت مابه التفاوت ارز نیمایی معاف هستیم اگرچه هنوز تعهدات به بانک باطل نشده است زیرا هنوز بانک مرکزی جواب بانک عامل را نداده است و سپرده ۳۵ درصدی نیز هنوز ابطال نشده است که البته این هم سؤالی است که باید به آن پاسخ داده شود. همچنین کارشناسان فنی خارجی ماشین آلات مربوطه به دلیل بیماری کرونا نتوانستند به کشور بیایند. با وجود این شرایط، انتظار ما این است که بتوانیم در فاز اول با یک شیفت کاری، ۳۰۰ هزار دستگاه در سال؛ موتور تولید کنیم. اگر بتوانیم ماشین آلات صنعتی را اضافه کنیم، می‌توانیم؛ یک میلیون موتور تولید کنیم و نیاز بازار را تأمین کنیم. در نظر بگیرید اگر بخواهیم ماهی ۴۰ هزار موتور تولید کنیم، به ماهی ۲۰۰ هزار دلار سرمایه نیاز داریم. بنابراین تأمین ارز برای ما تولیدکنندگان اهمیت بسیاری دارد. اول باید باور کنیم که خودکفایی در تولید قطعات سخت نیست و اگر حمایت لازم وجود داشته باشد، می‌توان به سمت وسوی تولید قطعات صنعتی در داخل کشور رفت. اگرچه مواد اولیه مثل سیلیکون استیل وبلبرینگ، همچنان باید از خارج از کشور تهیه شود ولی اگر سرمایه‌گذاری درست صورت بگیرد و ماشین آلات مجهز داشته باشیم؛ می‌توانیم برخی اجزا و قطعات موتور مانند شفت و پوسته را در داخل تولید کنیم.
به نظر شما در شرایط فعلی کدام موانع موانع در مقابل تولیدکنندگان قد علم کرده است؟
سرمایه‌گذاری در بومی‌سازی اجزا و قطعات زمانی می‌تواند شکل بگیرد که دولت و بانک مرکزی و وزارت صنایع ما را حمایت کنند و پشت تولیدکنندگان بایستند، زیرا ماشین آلات یکبار وارد می‌شود اما می‌تواند سال‌ها در خدمت تولید داخل قرار بگیرد و بدنه بازار را ساپورت کند.
متأسفانه در این شرایط که تولیدکنندگان زیرا انواع و اقسام فشارهای داخلی و خارجی قرار دارد، وزارت صمت برای اخذ یک مجوز ساده برای ورود ماشین آلات و مواد اولیه، مدت‌ها تولیدکنندگان را که صف نگه داشته است و روند کار روزمره تولیدکنندگان با اختلال مواجه شده است، این در حالی است که به دلیل مشکلات تحریم با شرایط حمل‌و‌نقل کالا مواجه هستیم و موضوع هزینه‌های غیر‌قابل پیش‌بینی و غیر‌متعارف گمرک توان تولید کننده را بریده است و در جایی هم نمی‌توان از آن نام برد. علاوه بر این قیمت مواد اولیه هر ساعت تغییر می‌کند و واقعا برنامه‌ریزی برای تولید به معضل بزرگی مبدل شده است. با این روند تخصیص ارز؛ ۵ماه اول سال را از دست داده‌ایم ونیمه دوم سال نیز که به دلیل تفاوت تایم نوروز و ژانویه است؛ سه ماه مفید دیگر نیز از دست رفته وعملا چرخه تولید منفعل می‌شود.
با این وجود میزان مشکلات؛ تولید شما چه روندی دارد؟
با کمال تأسف باید بگویم؛ میزان تولید ما هر روز کمتر می‌شود قبل از تحریم سال ۹۷ و گرانی ارز، حدود ۸۰ نوع لوازم خانگی تولید کردیم که این محصولات در بازار موجود بود. بعد از افزایش قیمت ارز بودجه و نقدینگی ما کفاف قیمت ارز را نمی‌داد و به همین دلیل تولید محصولات را به یک پنجم تقلیل دادیم. در شرایط فعلی به دلیل مشکلات ارز و بخشنامه‌های لحظه‌ای، نمی‌توانیم همین محصولات را به طور مستمر تولید کنیم که این موانع تولید، درباره قطعه‌سازی نیز مصداق دارد.
با این اوصاف و با این شرایط سخت چه انگیزه‌ای شما را وادار می‌کند که صبح زود بازهم به سرکار بیایید و سرمایه خود را به غیر‌از تولید وصنعت، جای دیگری نبرید؟
باور کنید عشق به کار تولیدی تنها انگیزه آمدن من به سرکار است. روزهایی بود که من ۷ صبح با عشق و علاقه به کارخانه می‌آمدم اما الان هر روز کوهی از مشکل پیش روی من است و این توان روحی بنده را به عنوان یک تولیدکننده قدیمی کم کرده است. تحریم‌های داخلی بیشتر از تحریم‌های خارجی امان ما را بریده است و هر روز از دیروز بیشتر فرسوده می‌شویم. با همه این شرایط اگر از من بپرسید؛ بازهم چه کاری را انتخاب خواهید کرد؟ خواهم گفت؛ تولید بازهم انتخاب من است زیرا عشق فعالیت تولیدی در روح وجان صنعتگران نهادینه شده است اما چه کنیم که مسئولان عشق ما را به تولید درک نمی‌کنند و هر روز عرصه بر ما تنگ‌تر می‌کنند.
