خاموشی‌های گسترده و پیشنهادهای پرهزینه برای جبران آن، چالشی جدی در مسیر تولید ایجاد کرده است؛ تولیدکنندگان نسبت به افزایش هزینه‌ها و تهدید تداوم فعالیت واحدهای صنعتی هشدار می‌دهند.
واحدهای تولیدی مستقر در شهرک‌های صنعتی کشور این روزها با مجموعه‌ای از مشکلات زیرساختی و اقتصادی مواجه‌اند؛ مسائلی که بخشی از آنها ناشی از قطعی برق، کمبود امکانات پایه، افزایش هزینه‌های تولید و دشواری دریافت تسهیلات است. فعالان صنعتی معتقدند که تداوم این مشکلات، روند تولید و اشتغال در شهرک‌های صنعتی را با اختلال جدی روبه‌رو کرده و هزینه تمام‌شده کالاها را به شکل محسوسی افزایش داده است.
از مهم‌ترین چالش‌های مطرح‌شده می‌توان به قطع مکرر برق، افزایش هزینه مواد اولیه، ضعف زیرساخت‌ها، مشکل در تأمین آب، محدودیت حمل‌ونقل و پیچیدگی فرآیندهای اداری دریافت تسهیلات بانکی اشاره کرد. این مسائل به‌ویژه بنگاه‌های کوچک و متوسط را تحت فشار قرار داده است؛ بنگاه‌هایی که بدنه اصلی شهرک‌های صنعتی را تشکیل می‌دهند و توان مالی و ارتباطی شرکت‌های بزرگ را ندارند.
در همین ارتباط، انصاری، مدیرعامل سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی، با اشاره به پیامدهای قطع برق گفت: شهرک صنعتی فقط مجموعه‌ای اقتصادی نیست، بلکه یک نهاد اجتماعی ـ اقتصادی است. به‌عنوان نمونه، در شهرک صنعتی شمس‌آباد هر روز صبح حدود ۵۰ هزار نیروی کار وارد شهرک می‌شوند؛ یعنی یک شهر زنده که نباید با قطع برق آن را از کار انداخت.
او تأکید کرد که بسیاری از بنگاه‌های کوچک و متوسط توان مالی شرکت‌های بزرگ را ندارند و اقتصادشان مردمی است، بنابراین لازم است سیاست‌گذاران در برنامه‌های مدیریت بار و قطع برق، نگاه حمایتی‌تری داشته باشند.
انصاری با اشاره به تأثیر مستقیم قطعی برق بر تورم افزود: قطع دو تا سه روزه برق در واحدهای صنعتی، حدود ۱۰ درصد هزینه تولید را افزایش می‌دهد و این افزایش هزینه به‌طور مستقیم در تورم بازتاب پیدا می‌کند. اکنون نرخ تورم نقطه‌ای بخش غذا و آشامیدنی بیش از ۶۰ درصد است و بخشی از آن ناشی از افزایش هزینه‌های تولید در اثر قطع برق است.
وی همچنین یادآور شد که کشور دارای بیش از ۸۸۰ شهرک صنعتی و ۵۰ هزار واحد تولیدی فعال است و هرگونه اختلال در تأمین برق، مستقیماً بر قیمت کالاهای اساسی مردم اثرگذار است. به گفته وی، حل مشکل برق شهرک‌ها جزو اولویت‌های سازمان است و در حال پیگیری با وزارت نیرو قرار دارد.
روایت واحدهای تولیدی در شهرک صنعتی فیروزکوه؛ هزینه‌های سرسام‌آور پنل خورشیدی
در کنار وعده‌های حمایتی، تولیدکنندگان همچنان از مشکلات عملیاتی و هزینه‌های تحمیلی گلایه دارند. واحدهای مستقر در شهرک صنعتی فیروزکوه با اشاره به اینکه «قطعی برق همچنان ادامه دارد، هرچند ساعات و تعداد روزها کمتر شده»، می‌گویند: برای حل مشکل برق، نصب پنل خورشیدی را پیشنهاد می‌کنند، اما این راه‌حل برای واحدهای کوچک اصلاً قابل اجرا نیست. برای یک سوله ۸۰۰ متری باید حدود دو میلیارد تومان هزینه کنیم؛ رقمی که برای بسیاری از واحدها غیرممکن است.
به گفته یکی از تولیدکنندگان مستقر در شهرک صنعتی، اگر بخواهیم از تسهیلات خرید پنل خورشیدی استفاده کنیم، باید به اداره برق مراجعه کنیم تا ما را به بانک معرفی کنند. اما در مرحله دریافت وام، باید از هفت‌خوان تضمین‌ها و وثایق بانکی عبور کنیم تا نهایتاً یک وام ۲۴ درصدی بگیریم. تازه بعد از آن باید از شرکت‌هایی خرید کنیم که اداره برق معرفی می‌کند، و معمولاً پنل‌ها را گران‌تر از بازار می‌دهند. یک پنل ۱.۲ میلیاردی در نهایت برای متقاضی دو میلیارد تومان تمام می‌شود.»
این تولیدکننده تأکید کرد که راه‌حل‌های فعلی نه‌تنها کمکی به رفع مشکل انرژی نمی‌کند، بلکه خود عاملی برای افزایش هزینه‌های تولید و فشار بیشتر به واحدهای صنعتی است.
این اظهارات نشان می‌دهد که چالش تأمین برق در شهرک‌های صنعتی تنها یک مشکل مقطعی نیست، بلکه تهدیدی جدی برای استمرار تولید، حفظ اشتغال و جلوگیری از افزایش بیشتر هزینه‌های تمام‌شده کالاهاست. در حالی‌که مدیران صنعتی وعده می‌دهند حل موضوع در دستور کار قرار دارد، تولیدکنندگان تأکید می‌کنند که راه‌حل‌های موجود از جمله نصب پنل خورشیدی نه‌تنها اجرایی نیست، بلکه با هزینه‌های سنگین، بروکراسی طولانی و فشار مالی بیشتر همراه است.
بنابراین، به نظر می‌رسد تداوم تولید در شهرک‌های صنعتی در گرو تأمین پایدار انرژی، ارائه تسهیلات واقعی و اصلاح مسیرهای پشتیبانی است؛ مسیری که اگر به‌سرعت اصلاح نشود، می‌تواند تبعات گسترده‌ای بر بازار و معیشت مردم برجا بگذارد.
