به گزارش اهام ایران، تازه‌ترین نشست «ناپایداری‌های اجتماعی و کسب‌وکار»، با حضور سعید معیدفر، تقی آزاد ارمکی و شهلا کاظمی‌پور برگزار شد. در این نشست ضمن تشریح وضعیت موجود کسب‌وکارها، چگونگی خروج آنها از بحران مورد بررسی قرار گرفت.
سرمایه اجتماعی چیست؛ چه عواملی بر شکل‌گیری آن مؤثر است و مسئله سرمایه اجتماعی چه تاثیری بر محیط کسب‌وکار دارد و برای بهبود آن، دولت، جامعه، روشنفکران بخش خصوصی چه نقشی دارند؟ پرسشی بنیادین، که مرکز پژوهش‌های اتاق ایران و انجمن جامعه‌شناسی ایران می‌خواهند در سلسله نشست‌هایی با عنوان «ناپایداری‌های اجتماعی و کسب‌وکار»، به این پرسش‌ها پاسخ دهند.
سمیه توحیدلو، جامعه‌شناس و دبیر نشست «ناپایداری‌های اجتماعی و کسب‌وکار» در ابتدای نشست، از وضعیت و شرایط اجتماعی و انواع متغیرهای اثرگذار بر این شرایط می‌گوید. برخی متغیرهای اجتماعی و فاکتورهایی بر مقوله کسب‌وکار، تجارت و اقتصاد و فضای کسب‌وکار اثرگذار هستند.
سعید معیدفر، جامعه‌شناس دربار ه تنزل شاخص‌های کسب‌وکار در شرایط ناپایداری اجتماعی گفت. به گفته معیدفر بدون یک جامعه زنده و پویا با مختصات پویایی، قطعاً کسب‌وکار نامناسب خواهد بود. وضعیت جامعه و کسب‌وکار و محیط ایرانی را می‌شناسیم. محیط کسب‌وکار محاط در جامعه بزرگ‌تر است و تحولات جامعه بر محیط کسب‌وکار اثرگذار می‌شود. وقتی جامعه در فضای پویایی قرار می‌گیرد و مردم درگیر مشارکت می‌شوند تمام نگرش‌ها تغییر می‌کند و فضا به‌قدری مثبت می‌شود و اتفاقات بزرگی رخ می‌دهد. این وضعیت را در تاریخ معاصر مشاهده کرده‌ایم. همین جامعه‌ای که درگیر مشکلات هستند و بدبین هستند، در نقاط عطف تاریخی تحولات بزرگی را رقم‌زده‌اند.
معیدفر تصریح کرد: ناپایداری چه تاثیری بر کسب‌وکار دارد؟ جامعه‌شناسان با پارادایم نظم، معمولاً اساس بحث‌شان این است که زمانی ما درگیر بی‌نظمی اجتماعی و اقتصادی می‌شویم که در وضعیت سقوط اعتبار هنجارها و قانون قرار داریم. شرایطی که در آن قانون اعتبار خود را از دست می‌دهد، هنجارها سست می‌شود و این بی‌سامانی تمام عرصه زندگی انسان را درمی‌نوردد، از هنجارها تا سلسله‌مراتب اجتماعی وضعیت اقتصادی را درگیر می‌کند.
رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران ادامه داد: قوانین و هنجارها برای این است که در خدمت افراد جامعه باشد تا افراد زندگی خود را براساس آن تنظیم کنند، وگرنه قوانین بی‌اعتبار و شکننده می‌شود. اگر هنجارها در خدمت جامعه نباشد، مردم آن را رعایت نمی‌کنند. این بحث را جامعه شناسان در پارادایم نظم، با اصطلاحاتی چون بی‌نظمی و ناپایداری اجتماعی می‌نامند.
او تشریح کرد: در این شرایط مردم به‌جای نوعی تعامل و احساس ارتباط و خوش‌رویی در ارتباط از باهم بودن حس بدی می‌گیرند. مردم نگران می‌شوند. حس بی‌قراری در جامعه و محیط کار وجود دارد و اینکه افراد به محیط خانه برگردند. حس بی‌قراری باعث می‌شود مردم از ارتباط با همدیگر فراری باشند. این وضعیت باعث می‌شود تعاملات اجتماعی سقوط کند و آدم‌ها از هم بیزار شوند. آمارهای به‌دست‌آمده در پژوهش‌های ارزش و نگرش‌ها هم این را می‌گوید.
معیدفر در ادامه افزود: جامعه ایران جامعه پویایی است که به‌سرعت می‌توانند شکوفا شوند و نگرش‌های خود و کنش خود را تغییر دهند. اگر می‌خواهیم محیط کسب‌وکار را تغییر دهیم براساس هرم مازلو به بالاترین سطح نیازهای فرد توجه کنیم وگرنه رد شرایط ناپایدار اجتماعی فرد، به سطح اولیه نیازهای خود درگیر می‌شود. اما این وضعیت همیشگی نیست. جامعه ایران جامعه پویایی است و در شرایط دیگر به‌سرعت تغییر خواهند کرد. اگر به دنبال این هستیم که محیط کسب‌وکار تحت تأثیر ناپایداری قرار نگیرد، باید مشارکت اجتماعی در جامعه و محیط کسب‌وکار به‌دقت مورد توجه قرار گیرد.
