ارتقای روحیه ملی در ۱۴۰۱

*محسن خلیلی عراقی 

*موسس انجمن صنایع لوازم خانگی ایران و بنیانگذار گروه صنعتی بوتان 

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد     نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد

شکر و سپاس خالق هستی را که سالی دیگر امکان و فرصت زندگی در این جهان خاکی به این بنده ارزانی داشت تا خدمتگزار مردم و میهنم باشم و بهترین‌ها را برای این ملک و ملت و همه‌ی یاران و عزیزانم آرزو نمایم.

 این اولین سال قرن جدید را در شرایطی آغاز می‌کنیم که افق‌های روشن و امیدوارکننده‌تری نسبت به دو سه سال اخیر در آسمان سیاست و اقتصاد میهن‌مان نمایان و گشایش‌هایی در پیچیده‌ترین معضل ملی و مانع توسعه میهن‌مان، یعنی تحریم‌های ظالمانه خارجی، هویدا شده است.

متاسفانه دهه آخر قرن قبل، بر اثر اشتباهات و سوءسیاست های داخلی و فشارها و ستم‌های خارجی، کمترین توفیق را در بهبودی وضعیت زندگی و کار و معاش مردم عزیزمان داشتیم. تورم و بیکاری بالا و سرمایه‌گذاری و رشد و بهره‌وری اندک،  این دهه را به «دهه‌ی از دست رفته» تبدیل کرد.  وضعیتی که می‌توانست به گونه‌ای دیگر رقم بخورد و در طی آن  بخشی دیگر  از مسیر و راه توسعه این سرزمین عزیز پیموده شود. توسعه و پیشرفتی که خواست و آرزوی یکصد و چند ده ساله این مردم از پس از نهضت مشروطیت بوده و جان‌های بسیاری برای تحقق آن به جان‌آفرین تسلیم شده است.

اکنون اما باید از حسرت خوردن دست کشید و با درس‌آموزی از گذشته و درک و تحلیل تاریخ، دست بر زانوان نهاد و همت کرد و بی‌چشمداشت و توقع معجزه و با استعانت از پروردگار متعال، همبسته و متحد و یکپارچه، بنای ساختن و رفع کمبودها و خرابی‌ها را نهاد  و از مهم‌ترین آنها آغاز کرد، از خود!

 عشق، محبت، دوستی، آگاهی و آزادگی را در درون خود بیش از پیش پرورش دهیم  و به اطرافیان خود بیش از گذشته توصیه نماییم. این سرآغاز و گام مهم، با هم‌افزایی دیگران‌، می‌تواند به هر چه توانمندترشدن خرد جمعی و ارتقا روحیه ملی منجر شود.  

فاصله و شکاف‌ها را از میان برداریم و صلح و آشتی را در روابط و مناسبات خود با دیگران حاکم کنیم. جدایی‌ها و تضادها در بین اعضای خانواده، در بین یاران و همکاران، بین همشهریان و هم‌میهنانمان و بین آحاد جامعه بشری، عامل بدبختی و تباهی است. خود را حق و دیگری را ناحق پنداشتن، مطلق‌انگاری و سیاه و سفید دیدن، عامل این جدایی‌ها و تضادها و اختلافات است.

به‌عنوان یک پیر سالخورده و در نود و سومین سال زندگی، خدمت همه عزیزان عرض می‌کنم، زندگی اگر زیباست و ارزشی دارد، که البته دارد،  در با هم بودن، محبت کردن و عشق ورزیدن است. در مهربانی با طبیعت و با آب و گیاه و حیوان؛ در محبت کردن به همسر و فرزندان و اقوام و خویشان و همشهریان و هم‌میهنان و همه انسانهاست  که این همه حلقه‌های یک زنجیرند و فراموشی در عشق ورزیدن و محترم و عزیز داشتن هر یکی، زنجیره زندگی را می‌گسلد و زنجیر می‌شود بر روح و روان‌مان.

در این آغاز قرن جدید آرزومندم با یاری ایزد متعال و ارتقا شعور و معرفت همه ما، قرنی دیگرگون را شاهد باشیم؛ قرنی سرشار از خوبی و نیکی و پیشرفت و توسعه برای مردم و میهن عزیزمان و آرامش و صلح و دوستی برای جهانیان. چنین باد!

منبع: پیک شورا انجمن صنایع لوازم خانگی ایران شماره‌ی ۳۷۶